رباعی

شرحی‌ازمیرزاکوچک‌خاندرفصولی‌سیاه‌ از این‌ پیشروزگاری غریب و پرتشویشروزهایی که مثل شب بودندهمه بوجهل و بولهب بودنددر شیوع ِ هماره ی بیداددر فصولی که باغ جان میدادیکنفر ایستاد مثل ِ درختسبز شد میوه داد مثل درختشد سپیدار و زد عَلَم برکوهجنگلی شد دلاور و نستوهرفت و در بیشه آشیانه گرفتعشق ِ اشراقی اش زبانه گرفتمثل ققنوس آتشش گل‌ کردبا زمستانیان تقابل کرد✍شهر آن روزها کسالت داشتمرض ِ مُزمِن ِ جهالت داشتکوچه ها غرق ِ شامیان بودنددر حصار ِ حرامیان بودندشهر، مفلوک بود بیش از پیشساز ِ غم کوک بود بیش از پیشسفره ها از همیشه خالی ترخوان کفتارها رجالی ترشهر در ورطه ی هلاکت بودمملو از نکبت و فلاکت بودداس ها سهم ِ باغ ها بودندکوچه خوانان کلاغها بودنداز عقابان کسی سراغ نداشتشهر انگار جز کلاغ نداشت✍فصل ِ عرفان ‌و ائتلاف نبودهیچکس از ستم معاف نبودنقد ِ بازار ِ گل کسادی داشتخار، بازار ِ غیرِ عادی داشتمردم از اضطراب می گفتندبه رهایی سراب می گفتنداز اَسَف چشم ِ مادران تر بودوضع ِ مردم تاسّف آور بود✍چند قلّاده گرگ ِ درباریاصطلاحاً بزرگ ِ درباریاز همان ها که قیّم ِ همه اندمثل ِ انبارهای اطعمه اندمفلس الدوله های ویکتوریاجیره خواران ِ قورت داده حیادر قیام و قعود ِ مرگی چندمُهرشان خورد پای برگی چنددور از چشم ِ مردمان به نهفتخاکمان را فروختند به مفتانگلستان جنوب را ( قُر) زدارتش ِ روس هم میانبُر زد✍اجنبی آنچنان جسارت داشتکه شب وروز قصد غارت داشتشاه هم خورد و برد دلّآلشننگ ِ ( السلطنه ) به دنبالشوان یکی ماند تا سَرَک بکشدننگ ِ (الملک ) را یدک بکشدسهم ِ خلق خدا از آن همه سودسفره ای از طعام خالی بوددست ِ دشمن از آستین ِ خودیزخم می زد به سرزمین ِ خودیدرد شاید فراتر از این بودبیم ِ مهجور ماندن ِ دین بودسفره رباعی...

کتاب مردی که درخت شد شامل ۱۰۵ غزل تازه جلیل واقع طلب هست که همراه دو کتاب دیگر این شاعر با عناوین رقص شعله ها ( رباعی ) ومقتل منظوم ( باران تشنگی ) طی مراسمی باحضور اساتید وشعرای جوان در مجمتع تازه تاسیس تالارمرکزی رشت رونمایی شد

همزمانی چاپ و رونمایی ۳ جلد کتاب شعر ازیک شاعر در تاریخ ادبیات گیلان سابقه نداشته است

رباعی...

امروز دقایقم بلاخیزان است ؟ یا ساعت ِ من دوباره نامیزان است تأخیر چقدر؟ عابران می بینند دیوانه ات از پنجره آویزان است جلیل واقع طلب رباعی...

انگور نبودم الکلم کردی تو ؟ یک عاشق ِ آسمان جُلم کردی تو؟ حالا با این فلسفه بافی هایت تکلیفم چیست؟ اُسکُلم کردی تو رباعی...